Dinghuis

Het Dinghuis komt voor in het Cijnregister uit 1377, het huis van de Schepenfamilie de Mayo od de Meye dat tot Dinghuis of Rechtshuis werd ingericht. Het Dinghuis is 30 meter hoog en behoort tot de architectuur.

De gevel is ingedeeld in 3 horizontale en 3 verticale geledingen. De vensters bezitten halfronde timpanen met gotisch maaswerk erin. Ook bezitten de vensters stenen kruisen. De middelste vensteras is breder dan de twee flankerende vensterassen. De voorgevel is twee meter breder dan de achtergevel. Het is een laatgotisch gebouw. De boogvelden van de kruisvensters in de voorgevel zijn gevuld met traceerwerk. Het hoog zadeldak is afgesloten door brede gevels met stijl en regelwerk van hout met bakstenen vullingen. Op het dak staat een koepeltorentje met een oud klokje. Op de 1e etage waren oorspronkelijk de wapenschilden van Brabant, Maastricht en Luik. Het gebouw is door de jaren heen heel vaak gerestaureerd. Het Dinghuis is in 1470 gebouwd in gotische stijl en het gerecht en de bestuurlijke macht van Maastricht werd erin gehuisvest.

Vroeger had het Dinghuis nog een andere taak, namelijk als uitkijkpost. De uitkijkpost werd 24 uur bemand. De wachters moesten alarm slaan als er vijandelijke troepen werden gesignaleerd en als er branden uitbraken. Zo heeft er maar één grote stadsbrand plaatsgevonden in 1612.

Ding betekent: volksvergadering bij de oude Germanen. Er werden vaak zittingen gehouden en er werden gestraften opgeborgen. Na de Spaanse bezetting (1579-1632) keerde het gerechtshof terug, maar omdat het huis in zo’n slechte staat verkeerd was, besloot men om een nieuw stadshuis op de Markt te bouwen. Tegenwoordig zit de VVV in het Dinghuis.

François Soiron leidde in 1749 een grote restauratie. Er werd een dubbele trap verwijderd, waar tot de Beeldenstorm (1566) 2 bronzen leeuwen hadden gestaan.

Uit de voorgevel kun je afleiden dat het van de Maaslandse Renaissance is. Het Dinghuis is vroeger hoger geweest, dat zie je aan de bouwsporen in de kap. De hoge zolder diende als gevangenis. Het dinghuis werd een bouwlaag verlaagd door een bom van de Fransen en kreeg hierdoor een fronton (bekroning gevel). Dit gebeurde in 1793. Ook kreeg in 1793 de voorgevel een driehoekig timpaan uit mergelsteen. Hierin werd ‘’de oerklok’’ gevestigd. Later werd het torentje ook gevestigd. De torenkamer bestaat uit een zeshoekige kamer met daarop een lantaarn, omgeven door een ijzeren balustrade.

In de 18e en 19e eeuw had het gebouw meerdere functies. Zo vergaderde het lakenweversambacht er het gebouw diende rond 1713 korte tijd als theater. In de 19e eeuw repeteerden er militaire muziekkorpsen. In 1860 ontsnapte het Dinghuis nog maar net aan sloop. De gemeenteraad had toen een plan om een nieuwe verbindingsstraat tussen de Grote Staat en de Sint Servaasbrug aan te leggen. Het provinciaal museum was erin gevestigd van 1884 tot 1914.

Het gebouw werd weer gerestaureerd van 1926 tot 1928. In 1940, vlak na het uitbreken van de Tweede Wereld Oorlog, werd op de bovenste etage een betonnen vloer gestort. Dat was waarschijnlijk voor de bouw van een uitkijktoren op het dak op verzoek van de luchtbeschermingsdienst.

In 1957 werd er een orgel (ca. 1725) in het Dinghuis geplaatst dat aangekocht was van België. Het Dinghuis is in 1980 gerestaureerd door Verschueren Orgelbouw.Na de verbouwing in 1985 vestigde het VVV kantoor in het Dinghuis.